Meditation: Inner Power in the Age of Noise

🇵🇱 Jeśli wolisz przeczytać po polsku – przewiń niżej.

Meditation

“I am one with the universe, and its power flows through me.”

For many years, I had heard about meditation—it came up in podcasts, books, conversations—but always felt distant. I associated it with monks in remote mountain monasteries, contemplating life under starless skies. Something mystical, detached from my reality, and certainly not something for people with back-to-back calendars. But that was about to change.

My journey into meditation started by chance—during a visit to a new friend who had invited us over for a cooking evening. On his windowsill, I noticed a few books. Curious, I asked about them. They turned out to be about meditation. He shared his insights and experiences, genuinely and simply. That moment sparked something in me.

And I don’t like doing things halfway. I bought six books: three by the late David R. Hawkins, and three by Dr. Joe Dispenza. Over 3,000 pages about spiritual energy, chakras, the mind, and meditation. After just the first hundred pages, I tried my first session. It went well. The second? It changed me.

What does meditation give me?

In one phrase: a calm, clear, and powerful mind.

In today’s world of overstimulation—calendars, notifications, calls, chats, health apps, language learning apps, and endless social media—true silence is rare. So is focus. So are decisions that genuinely come from within.

Meditation offers me a space free of noise. A moment to return to myself. A moment to focus on just one thing—just one!—and feel how powerful that can be.

Thanks to meditation:

• I replace emotional reactions with analysis and solutions,

• I turn anger into clarity and action,

• I feel more human, more grounded, more aware.

I also repeat one personal mantra often:

“No decision made with even a hint of love is ever completely wrong.”

How and where do I meditate?

Frequency: I used to meditate daily. These days, 2–3 times a week—but I plan to return to daily practice.
Session length: 15–20 minutes works best for me. Like a power nap—but for the brain.

Ideal setup:

• Silence or natural sounds—or calming music with noise-cancelling headphones.
  Liquid Bloom works beautifully in every phase, while pieces like Dona Nobis Pacem 2 are perfect for emotional elevation in the second phase—when visuals become vivid, and we begin to summon and awaken inner energy.

• Position: Comfortable, seated—often on a bed or in a soft armchair, hands resting on my knees, head supported.

• Physical comfort: It helps to drink a bit of water beforehand to avoid dryness in the throat, and use the restroom—so the body won’t distract the mind.

• Temperature: The body cools down during meditation; the heart slows—make sure you’re not cold.

• Eyes closed: After 5–7 minutes, visuals intensify. The brain begins to treat them as real.

What does my meditation look like?

Phase I – Breath and Chakras

Everyone should find their own place of peace. For me, it’s the vastness of space: deep black, silent, with the Sun and Earth floating in the distance.
For others, it might be a forest, mountaintop, or open ocean—somewhere we love, that brings peace, and feels greater than us.

I begin with slow, deep breaths through the nose.
With each inhale:

• I physically contract the pelvic floor muscles—feeling the energy rise along my spine,

• I mentally visualize each chakra—starting from the root (near the genitals), then up through the belly, heart, throat, all the way to the crown above my head.

Through three such cycles, a bluish energy from the cosmos begins to flow through me from below. My body reacts. I feel aligned. Focused. Centered.

Phase II – Mantras, Pineal Gland, and Energy Burst

Now begins the deeper stage—I become a warrior of light. Surrounded by energy—loving, wise, creative, intelligent. Not an emotion—a state.

With 5 to 10 deep breaths, I visualize energy flowing from above, entering the pineal gland (located near the center of the brain, behind the eyes).

It feels like a blue light is pouring into my head and spreading downward. Soon, I stop feeling my body.
I am space. I have no boundaries. I am here and everywhere. I am everyone—and everyone is me.
It’s a state of unity—spiritual, energetic.

In that state, I say to myself:

• “The force within me is strong.”

• “And I am strong with the force.” (I shout it internally, with full intention—so much that I feel a surge of energy explode in my head and ripple through my body.)

Then I channel that energy to different parts of my body:

• “I feel power in my hands, with which I create.” – I feel tingling, radiating strength.

• “I feel power in my feet, with which I move toward creation.” – My feet pulse with purpose.

• “I feel power in my heart, where I decide with love.” – My chest warms with calm intensity.

• “I feel power in my mind, where I decide with wisdom.” – There’s brightness, clarity, and sensation beyond understanding.

I close this phase by repeating:

“No decision made with even a hint of love is ever completely wrong.”

Phase III – Transformation, Visualization, or Release

In the third phase, I choose what I need most that day:

• Peace: I float through the cosmos, feeling energy press into my palms as if on a rollercoaster—though I’m completely still.

• Release: I visualize those who have wronged me. I say, “I forgive you,” and imagine dark energy leaving me. If the wounds are deep, I repeat this. Sometimes I don’t want to forgive—but I visualize it anyway.

• Future self: I see myself as I hope to be. With those I love, in the space I long to live in. I visualize the future I’m building. And by doing so—I’m shaping it.

Most often, I choose the empowerment path. It helps me stay on course—even when doubted or criticized.
This is my life. My vision. My inner force.

In Closing

After meditation, my senses sharpen. My mind becomes a filter—able to discard distractions and focus on what truly matters.
This isn’t about isolation. It’s about choosing consciously where our energy flows, and with whom we share it.

Nowhere else have I experienced such a profound calm as in the third stage of meditation.

If everyone meditated—wars would lose their fuel.
Because what is power really worth... in one of 200 countries, on a tiny planet called Earth, orbiting one star among 400 billion in the Milky Way galaxy, which itself is just one of 100,000 galaxies that make up the Laniakea Supercluster, which is only one of millions of known superclusters in the observable universe?
It's humbling—almost absurd—how small we are, and yet how obsessed we can become with control, ego, and temporary power.
It’s comical, how petty we can be.

Meditation is clarity, love, truth, and unity.
It’s a state where we become our highest selves—citizens of Earth, in the Milky Way galaxy, floating within Laniakea, a structure of 100,000 galaxies woven into the endless cosmic web.

Medytacja: wewnętrzna moc w epoce hałasu

🇬🇧 If you prefer to read in English – scroll above.

„Jestem jednością z kosmosem, a jego moc przepływa przeze mnie.”

Przez wiele lat słyszałem o medytacji – przewijała się w podcastach, książkach, rozmowach – ale zawsze wydawała mi się czymś odległym. Kojarzyła się z mnichami w górskich klasztorach, kontemplującymi życie pod bezgwiezdnym niebem. Zajęcie dla mistyków, nie dla ludzi z kalendarzem wypełnionym po brzegi. To miało się jednak zmienić.

Moja droga do medytacji zaczęła się zupełnie przypadkowo – od wizyty u znajomego, który zaprosił nas na wspólne gotowanie. Na jego parapecie zauważyłem kilka książek. Zaintrygowany, zapytałem o nie. Okazało się, że to literatura o medytacji. Opowiedział mi o swoich doświadczeniach – prosto, autentycznie. I to wystarczyło, żebym poczuł, że chcę zgłębić ten temat na poważnie.

Nie lubię działać po omacku. Kupiłem sześć książek: trzy autorstwa śp. Davida R. Hawkinsa i trzy od dra Joe Dispenzy. Ponad 3000 stron o energii ducha, czakrach, umyśle i medytacji. Po pierwszych stu stronach wykonałem swoją pierwszą praktykę – poszło całkiem nieźle. Już druga była przełomem – zachwyciłem się tym, co poczułem.

Co daje mi medytacja?

W skrócie: czysty, spokojny, potężny umysł.

W świecie nieustannego przebodźcowania – kalendarzy, powiadomień, czatów, e-maili, aplikacji do zdrowia, nauki, produktywności – trudno o ciszę. Trudno o skupienie. Trudno o decyzje naprawdę nasze.

Medytacja to dla mnie przestrzeń wolna od hałasu. To chwila, w której wracam do siebie. W której mogę skupić się tylko na jednej rzeczy – jednej! – i poczuć, jak niesamowitą ma to moc.

Dzięki medytacji:

• zamiast reagować emocjonalnie – analizuję i szukam rozwiązania,

• zamieniam złość na spokój,

• czuję się bardziej ludzki, inteligentny, świadomy.

Mam też swoją mantrę, którą często powtarzam:

„Żadna podjęta decyzja, w której jest choć odrobina miłości, nigdy nie jest do końca błędna.”

Gdzie i jak medytuję?

Częstotliwość: kiedyś codziennie, dziś 2–3 razy w tygodniu – chcę wrócić do codziennej praktyki.
Czas trwania: najlepiej działa na mnie sesja 15–20 minut – jak energetyczna drzemka dla mózgu.

Warunki idealne:

• Cisza lub dźwięki natury – albo relaksacyjna muzyka w słuchawkach z redukcją szumów.
  Liquid Bloom sprawdza się w każdej fazie medytacji, ale szczególnie polecam też utwory jak Dona Nobis Pacem 2 – idealne do fazy emocjonalnego uniesienia, kiedy wizualizacje nabierają intensywności, a my staramy się tę energię w sobie skumulować i ożywić.

• Pozycja: wygodna, siedząca – najczęściej na łóżku lub w fotelu, dłonie spoczywają na kolanach, głowa oparta.

• Komfort fizyczny: przed rozpoczęciem warto napić się wody, aby uniknąć uczucia suchości w gardle i zadbać o fizjologiczny komfort – nic nie powinno nas rozpraszać.

• Temperatura: ciało się wychładza, serce zwalnia – ważne, by nie było nam chłodno.

• Oczy zamknięte: po 5–7 minutach wizualizacje nabierają siły – mózg zaczyna traktować je jak realny świat.

Jak wygląda moja medytacja?

Etap I – Czakry i oddech

Każdy powinien odnaleźć własne miejsce spokoju. Dla mnie to bezmiar kosmosu: czerń, głęboka i cicha, w oddali Słońce i Ziemia.
Dla innych może to być las, górskie szczyty, otwarte morze – miejsce, które kochamy, które daje poczucie pokoju i jednocześnie czegoś większego niż my.

Rozpoczynam powolne, głębokie wdechy przez nos.
Z każdym z nich:

• fizycznie napinam mięśnie dna miednicy – czuję, jak energia unosi się wzdłuż kręgosłupa ku górze,

• mentalnie wizualizuję kolejne czakry – od pierwszej (w okolicy genitaliów), przez pępek, serce, gardło, aż po czakrę korony nad głową.

W tej serii trzech cykli – niebieskawa energia z otoczenia wnika we mnie od dołu. Czuję pulsację. Ciało reaguje. Przychodzi uczucie głębokiej integracji.

Etap II – Mantry, szyszynka i eksplozja mocy

Kiedy przechodzę do drugiej fazy, czuję się jak wojownik światła. Otoczony energią – dobrą, kochającą, twórczą, inteligentną. To nie jest uczucie – to stan.

Z każdym z 5–10 głębokich wdechów energia wnika od góry – w obszar szyszynki (wewnętrzny punkt między oczami, głęboko w środku czaszki, blisko centrum mózgu).

Czuję, jakby niebieskie światło spływało przez głowę, przenikało mnie, aż zaczynam tracić świadomość ciała.
Jestem przestrzenią. Nie mam granic. Jestem jednocześnie tu i wszędzie. Wszystkim i nikim.
To stan jedności – energetycznej, duchowej.

W tym stanie wypowiadam w umyśle swoje mantry:

• „Moc jest we mnie silna.”

• „A ja jestem silny mocą.” (mówię to w umyśle z siłą, która czasem sprawia, że energia eksploduje w mojej głowie)

Następnie kieruję tę moc do różnych części ciała, świadomie:

• Czuję moc w moich dłoniach, którymi tworzę. – dłonie mrowią, energia przepływa.

• Czuję moc w moich stopach, którymi zmierzam do celu. – stopy pulsują, gotowe iść dalej.

• Czuję moc w sercu, w którym podejmuję decyzje z miłością. – delikatne, ciepłe tętno.

• Czuję moc w mojej głowie, w której podejmuję decyzje z mądrością. – silne wrażenie światła, mrowienia, promieniowania.

Wypowiadam wtedy jeszcze raz moją mantrę:

„Żadna podjęta decyzja, w której jest choć odrobina miłości, nigdy nie jest do końca błędna.”

Etap III – Transformacja, wizualizacja lub odpuszczenie

W trzeciej fazie wybieram, czego potrzebuję danego dnia:

• Spokój: wiruję w kosmosie, czuję napór energii na dłonie jakbym jechał kolejką górską – choć ciało siedzi w bezruchu.

• Odpuszczenie: wyobrażam sobie osoby, które mnie skrzywdziły i mówię: „odpuszczam wam”. Ciemna energia odpływa. Czasem potrzeba to powtarzać – szczególnie, gdy chodzi o rzeczy głęboko raniące.

• Wizja przyszłości: widzę siebie, takim jakim chcę się stać – z ludźmi, których kocham, w miejscu, które kocham. To ukierunkowanie energii na przyszłość.

Najczęściej jednak szukam mocy, która pozwala mi trzymać się kursu – mimo krytyki, zwątpienia czy oporu. To moje życie. Mój cel. Mój umysł.

Na koniec

Po medytacji zmysły są wyostrzone. Umysł staje się jak filtr – odrzuca to, co niepotrzebne, a skupia się na tym, co naprawdę ważne.
Nie chodzi o ignorowanie świata – chodzi o lepszy wybór tego, komu i czemu poświęcamy naszą energię.

Nigdy i nigdzie nie odczułem tak przenikającego mnie spokoju jak w trzecim etapie medytacji.

Gdyby wszyscy na tym świecie medytowali – nie byłoby wojen.
Bo czym tak naprawdę jest władza… w jednym z 200 państw, na malutkiej planecie zwanej Ziemią, krążącej wokół jednej z 400 miliardów gwiazd w Drodze Mlecznej, która jest tylko jedną ze 100 000 galaktyk tworzących Supergromadę Laniakea, będącą zaledwie jedną z milionów znanych supergromad w obserwowalnym wszechświecie?
To przytłaczające – a zarazem zabawne – jak bardzo potrafimy się zatracić w kontroli, ego i iluzji władzy, która i tak przeminie.
To zabawne, jak mali potrafimy być.

Medytacja to jasność, miłość, prawda i jedność.
To stan, w którym jesteśmy najlepszą wersją siebie – obywatelami Ziemi w galaktyce Drogi Mlecznej, zawieszeni w strukturze Laniakei – 100 000 galaktyk splecionych w sieć nieskończoności.